Yaşadığım hüzünler arasındaki
Mutlu nefes alışlarımsın sen
Duraklamalarımsın.
Hüznümün virgülüsün soluklandığım.
Hasretleri unutup umutlandığım.
Gecenin karanlığında
İçimi aydınlatan bir mum ışığı,
Açlığımı susturduğum bir lokma ekmek
Penceresiz odalarımın aydınlığı.

Hüznümün virgülüsün sen
Özlemler ve bekleyişler
Gider bizden çok uzaklara
Sen yanımdayken.
Mutluluk tırmanır doruklarıma
Mehtap ikimizin üzerinde yıkanıyorken.

Hüznümün virgülüsün sen.
Bir gidensin … bir gelen. ..
Ama yetmez bana bu duraksamalar
Gitmemek üzere gel istersen!
Yıkabilsen aramızdaki duvarları
Ah ne olurdu sanki
Hüznümün virgülü değil
Noktası olabilsen!

Ertelenmiş sözler var dilimde,
Buruşmuş bir kağıdın İçinde duygularım
Gecikilmiş bir aşk yazılı köşeye atılan kağıtta
Hiç bir şey için geç değil belki,
Belki, şimdi tam zamanı !
Bir de yürek sözden anlasa !
Hergün, bir sonrasına ertelenir itiraflar
Bir kaçış ki, bu insanı kendinden eder.
Sorular döner beynimin içinde,
Beynin içinde, satır satır işlenir duygular.
Birgün sonraya ertelenir hergün
Bir yaprağın yere düşüşü gibi olabilsem,
Ağır ağır süzülsem, herşeyin farkında olarak.
Bir şelale gibi olsam,
Çoşkunca düşsem arzularımın yüreğine,
Korkularımı erteleyebilsem bir anlığına,
Hergün koskoca bir yaşam ertelenir oysa.
Sözcüklerin ucunda yüklüdür yaşam !
Kendimin kendimle savaşı bu.
Kendimle ertelenmiş sözcüklerimin savaşı.
Korkularımızın esiri olmuşuz.
Ertelenmiş bir yaşam var sırtımızda,
Ertelenmiş sevdalar yaşarız ,
Ertelenmiş dostluklar,
Ertelenmiş kendini buluşlar…
En çokta yüreğimizdeki parıltıları erteleriz
Oysa sevmek daha kolay görünür korkmaktan!
Sevsek hesapsızca,
Aşık olsak ertelemeden yüreğimizdekileri
Sözcükler aksa billur bir su gibi
Ertelemesek yaşamımızı…
Belki, olacak ertelemesiz yaşayışlar
Bir umut ışığı yanar yürekte
Umudu erteleriz bu sefer
Umudu erteleriz bir sonraki güne
Ertelenmiş bir umudun sırtına yüklemişiz korkularımızı,
Ertelenmiş sözcüklere saklamışız yüreğimizi,
Ertelenmiş bir varoluş yaşarız !!!

Bir ateş düşerde yüreğine, ararsan beni sevdiğim!
Bil ki yoruldum, gidemedim, uzaklarda değilim.
Yarım kalmış, çaresiz sevdaların, ilk acısında,
Oynanmış, kırılmış gönüllerin, son sancısında,
Gidene dökülen gözyaşının, her damlasında,
Sevmeye küsmüş yüreğinin, tam ortasında,
Yokluğunla beni başbaşa bıraktığın yerdeyim.
Issız, sessiz, kimsesiz, isimsiz bir yerdeyim,
Çaresiz, dertli, ümitsiz, sensiz divaneyim.
Yıkılmış, eskimiş, anılarla dolu bir viraneyim,
Gittin, ama unutma, hep o bıraktığın yerdeyim.
Kalbim kırık, umutlar tükenmiş, yıkılmış hayallerim,
Gönlüm yasta, gözler kurumuş, boş kalmış ellerim,
Sevgim hüsran, şarkılar hazin, mezar olmuş gecelerim,
Çabam nafile, esirin olmuşum, hâlâ bıraktığın yerdeyim.
Bir gün, ağır gelirde sevgin, yıkılırsa dünyan başına,
Her gün kırılırsa kalbin, kalırsan kimsesiz bir başına,
Çekip giderse senin gibi, acımadan, kıyma gözyaşına,
Yıkılma sen benim gibi, gel, hâlâ bıraktığın yerdeyim.

Ben de arkandan çekip gitmeli miydim?
daha bir dayanılmaz yokluğun gün geçtikçe
bilmiyorum bu sensiz geçirdiğim kaçıncı gece
bilmiyorum daha ne kadar dayanırım
bilmiyorum biter mi bu sensizlik
bilmiyorum sever misin beni yine
ama kahretsin artık biliyorum
bu sensiz geçirdiğim SON gece…

Kim Sığdıkı ki Bizim gibiLerin Yüregine ..

Aklıma takıldın yine bu gece
Uykumu bölenim, yağmur yüreklim
Çakıldım resmine kaldım öylece
Mazide olanım, yağmur yüreklim

Dün gibi aklımda tanıştığımız
Göz göze sessizce konuştuğumuz
Her gece düşlerde buluştuğumuz
Kalbimi çalanım, yağmur yüreklim

Ayrılmak yok diye yemin ederken
Hasretle tanıştık bu kadar erken
Unutmak kolay mı ben seni derken
Aklımda kalanım, yağmur yüreklim

Seviyorum derken titrek sözlerle
Yüzüme bakardın ıslak gözlerle
Kalbimi yakardın cilve nazlarla
Koskoca yalanım, yağmur yüreklim

Şiirim yazmadan tükendi bende
Hatıran ne yazık kaldılar dünde
Tomurcuklar çiçeğe döndüğü günde
Açmadan solanım, yağmur yüreklim

Vazgeçtim artık bu sevgiden,
Vazgeçtim artık bu esirlikten,
Vazgeçtim artık bu kederden,
Vazgeçtim, vazgeçtim…
Hayattaki son anıma kadar,
Koca dünya gelir bana dar,
Seni benim sevdiğim kadar
Biri sever diye vazgeçtim…
Dünya tersine dönse ne olur?
Köhne yüreğimi artık kim bulur?
Belki kendi kendine durulur…
Sen durdurma diye vazgeçtim…
Her nefesimde sigara içtim,
Yaz akşamları karanlığı seçtim.
Bu bayatlamış hayattan beni
Sen caydırma diye vazgeçtim…

Senden soğumaya başladı
Gönlüm
Gönlümdeki sevgin mantığıma görüşüne
Beğenilmeyen yönlerine yeniliyor galiba
Bu kadar tepkisiz kalman karşında
Seni sevdiğimi binlerce insana anlatmama rağmen
Bu kadar tepkisiz ve uzak durup sadece bakışlarınla
O içimi eriten gözlerindeki anlamla
Çocuksu davranışlarla
Sevgini anlatmaya çalışman
Karşısında gönlüm galiba seni dışlayacak be güzel
Zaman da tükeniyor farkındaysan
Artık bir daha beni göremeyeceksin
Artık farkına var be
Seviyorsan gönlüm senden tamamen soğumadan gel
Sevdiğini haykır kalbime
Yarın yok yarın yok
Seni sevdiğimi biliyorsun
Beni sevdiğini bildiğim gibi
Ben adım atmam atamam
Ama senin önün açık be güzel
Gelirsen
Zaman tükenmeden acı çekmezsin
Benden sonraki zamanlarda
Acı çekeceğini bil
Sevda aşk ızdırap verecek sana
Çünkü yarın yokum ve beni bir daha göremeyeceksin
Seviyorsan gerçekten seviyorsan gel
Kollarım sana açık
Kalbim sana açık
Çocukluğu bırakıp da gel

Uzaktan geldim yorgunum inan,
Sensiz gecmiyor artik bu zaman
Kendimi yalniz hissettigim an
Elimi tutacak ellerin var mi?

Birkac tatli anidir gecmisten kalan
Ne güzellik ne para bunlar hep yalan
Yilda birkez de olsa hatirimi soran
Nasilsin? diyecek dillerin var mi?

Kararsizim acaba nasil birisin?
Cogu zaman sanki bir melek gibisin?
Bazen o kadar duygusuzsunki
Emin degilim, gercekten hislerin var mi?

Ne kadar yakinsin ve ne kadar uzak
Su anlamsiz tavrini bir yana birak
Basini kaldir, etrafina bir bak
Seni gercekten seven dostlarin var mi?

Anlatmak imkansiz seni bir siirle
Yetersiz kaliyor kelime ve cümle
Vakit tamamlanip gitmem gerektiginde
Benim icin dökecek gözyasin var mi?

Sus yüregim sus!
gözyaslarım süzülüp dökülmesin üzerine…
gökyüzü benimle aglarken ismini yüregine kazısanda sevdigini anlatacak gücün varmı?..
dudaklarım ismini söylesede, kollarım hayalini sarsada icimi acıtmaktan baska yaptıgın varmı?..
umutlardır insanın sarılacagı,gözlerin bakıslarıdır sevdigini anlatan…
sözlerdir aciz kalıp sevgiyi anlatamayan..
yanlıs anlama yüregim aglamak istemiyorum..
icimi acıtmaktan,gözlerimi aglatmaktan baska yaptıgın varmı?..
her sarkıda hüzünlenip kahrolmaktan,bizim sarkımızda kahırlar dolusu aglamaktan…
hayalleri ,kanayan yaralarına sarmaktan baska yaptıgın varmı?..
yıldızlara benzetip ellerimi uzatıp tutamamaktan, gökkusagını saclarına tac yapamamaktan,
rüzgarların kanatlarına sevdamı yazmaktan,
dudaklarımdaki buseleri kırılıp yerlere dökmekten baska yaptıgın varmı ?
sus be yüregim sus!! köz yapma yaralarımı, yaralarıma saracak sevdammı var..
gözyaslarıma dokunacak ellermi var..
yoksa sana sunulacak bir dilim ask mı var..
ne olur sus yüregim !!! deli rüzgar olup esme, esipte canımı acıtma..
gözlerime kanları doldurma, kefen yapma bedenime herseyi…
sus ne olur…
sus ne olur!.. acıtma canımı bu kadar,dayanacak gücüm yok biliyorsun…
senide cıkarıp canlı canlı gömerim yüregim …ne olur sussss!!!

Dalga ile kıyının aşkını bilir misin?
Öncesinden başlayıp, sonsuza giden dalga, hep aşka kavuşma özlemiyle atılır kıyıya.
Dalga seven, kıyı sevilendir.
Dokunur parmaklarının ucuyla sevdiğine dalga ve döner hep geriye, bilir kavuşamayacağını ama hep koşar kıyıya.
Her bir dokunuşunda aşkına verir bedenini hesapsızca.
İste, ben de seni böyle severim yar.
Yar, bilir misin dağ başında açan uçurum çiçeklerini?
Bilirler görünmeyeceklerini.
Sevilmeyeceklerini.
Koklanmayacaklarını.
Okşanmayacaklarını.
Ama inatla açarlar askla, sevgiyle, özlemle.
Hep beklerler gelmeyecek sevgilinin onu kucaklamasını.
İşte, ben de seni böyle beklerim yar…
Yar, ipek böceğini bilir misin?
Onun kozasının içinde ördüğü o ipliğe olan aşkını.
Bilir o, ördüğü ipliğin kendisinin ölümü olacağını ama aşkına feda eder kendini.
Öyle verir kendini yarenine korkusuzca.
İşte, ben de kendimi böyle veririm sana yar…
Yar, ağaç ile meyvesinin aşkını bilir misin?
Meyvesini vermelidir ağaç yeniden doğmak için.
Öyle zorludur ki ayrılmaları, verir meyvesini ağaç.
Meyve tohum olur, tohum kök olur ve yeniden doğar ağaç kendi meyvesinden.
İşte ben de böyle yar; yok olmayı göze aldım,
Tekrar sende doğmak için.