Ertelenmiş sözler var dilimde,
Buruşmuş bir kağıdın İçinde duygularım
Gecikilmiş bir aşk yazılı köşeye atılan kağıtta
Hiç bir şey için geç değil belki,
Belki, şimdi tam zamanı !
Bir de yürek sözden anlasa !
Hergün, bir sonrasına ertelenir itiraflar
Bir kaçış ki, bu insanı kendinden eder.
Sorular döner beynimin içinde,
Beynin içinde, satır satır işlenir duygular.
Birgün sonraya ertelenir hergün
Bir yaprağın yere düşüşü gibi olabilsem,
Ağır ağır süzülsem, herşeyin farkında olarak.
Bir şelale gibi olsam,
Çoşkunca düşsem arzularımın yüreğine,
Korkularımı erteleyebilsem bir anlığına,
Hergün koskoca bir yaşam ertelenir oysa.
Sözcüklerin ucunda yüklüdür yaşam !
Kendimin kendimle savaşı bu.
Kendimle ertelenmiş sözcüklerimin savaşı.
Korkularımızın esiri olmuşuz.
Ertelenmiş bir yaşam var sırtımızda,
Ertelenmiş sevdalar yaşarız ,
Ertelenmiş dostluklar,
Ertelenmiş kendini buluşlar…
En çokta yüreğimizdeki parıltıları erteleriz
Oysa sevmek daha kolay görünür korkmaktan!
Sevsek hesapsızca,
Aşık olsak ertelemeden yüreğimizdekileri
Sözcükler aksa billur bir su gibi
Ertelemesek yaşamımızı…
Belki, olacak ertelemesiz yaşayışlar
Bir umut ışığı yanar yürekte
Umudu erteleriz bu sefer
Umudu erteleriz bir sonraki güne
Ertelenmiş bir umudun sırtına yüklemişiz korkularımızı,
Ertelenmiş sözcüklere saklamışız yüreğimizi,
Ertelenmiş bir varoluş yaşarız !!!