Dalga ile kıyının aşkını bilir misin?
Öncesinden başlayıp, sonsuza giden dalga, hep aşka kavuşma özlemiyle atılır kıyıya.
Dalga seven, kıyı sevilendir.
Dokunur parmaklarının ucuyla sevdiğine dalga ve döner hep geriye, bilir kavuşamayacağını ama hep koşar kıyıya.
Her bir dokunuşunda aşkına verir bedenini hesapsızca.
İste, ben de seni böyle severim yar.
Yar, bilir misin dağ başında açan uçurum çiçeklerini?
Bilirler görünmeyeceklerini.
Sevilmeyeceklerini.
Koklanmayacaklarını.
Okşanmayacaklarını.
Ama inatla açarlar askla, sevgiyle, özlemle.
Hep beklerler gelmeyecek sevgilinin onu kucaklamasını.
İşte, ben de seni böyle beklerim yar…
Yar, ipek böceğini bilir misin?
Onun kozasının içinde ördüğü o ipliğe olan aşkını.
Bilir o, ördüğü ipliğin kendisinin ölümü olacağını ama aşkına feda eder kendini.
Öyle verir kendini yarenine korkusuzca.
İşte, ben de kendimi böyle veririm sana yar…
Yar, ağaç ile meyvesinin aşkını bilir misin?
Meyvesini vermelidir ağaç yeniden doğmak için.
Öyle zorludur ki ayrılmaları, verir meyvesini ağaç.
Meyve tohum olur, tohum kök olur ve yeniden doğar ağaç kendi meyvesinden.
İşte ben de böyle yar; yok olmayı göze aldım,
Tekrar sende doğmak için.