Kategori arşivi: Aile Şiirleri

Konusu aile olan şiirleri burada

tövbe sevmeye

tövbe sevmeye

Zevk mi alıyorsun bilmem,
Beni neden üzersin,
Biliyorsun benim için, özelsin.
Kar beyazı,gök mavisi,çimen yeşili,
Bir de, sen güzelsin.
Bu ne çalım,bu ne tafra,
Suratından düşen bin parça,
Biliyorum anlaşıldı,
İnadınla öldüreceksin.
Sensin, hoşsun, güzelsin,
Kötü şey mi söylüyorum,
Mutlu olacağız, göreceksin.
Çık git öyleyse, bir daha ,dönme geriye.
Nereye demeyeceğim, asla nereye,
Bende gidiyorum geldiğim yere
Bir daha tövbe sevmeye,böyle sevmeye.

Yarım Kalır

Yarım Kalır

Bak gölgede kaldı aşk
Tadında bırak nazları
Anlatamadıklarım var
Kırma sana açılan kolları
Daha varmı yarınlara
Boş bıraktığın parmağı
Kırılırsa bir gün umutlarım
Aşk için çarpar kanatları
Gül dalından kırılır
Bülbülde gülün figanı
Geç kaldın yar
Kırıldı camlar
Umutları buz bağladı
Yarım kalır yaşadıkları
Aşkın acı hatırası

Yeni bir yaşam

Yeni bir yaşam

Yeni bir yaşam

Günlerden ne gündü o gün

Ben işteydim o gün

Tarih ise gösteriyordu nisanın 12’sini

Acilen hasteneye kaldırmışlar

Baldızlar Müzoşumu

Sonrası haber uçurdular bana

Ne haberdi ama ne haber

Heyecanlandım

Sevinsem mi üzülsem mi anlayamadım

Demişti Müzoşum bana

Bu seferde bekleteceğim demişti seni

Dedidiğini de yaptı

Hastanede gece kuşu olduk

Asker gibi sabaha kadar nöbet

Gelen doğurdu giden doğurdu

Bizim hatun bekledi

13 nisan cuma gününü

Bizim nöbet bitti

Hemşire verdi elime

Erol Emre’yi koçumu

Hatunum bir oğlan doğurmuş

Baldan tatlı mı tatlı

Dedim Müzoşum bal doğurmuş

Hastanede o iki gün bitmiş

Yeni bir güne oğluşum

Yeni bir nefesle başlamıştı

Ne mutlu bana

Ne mutlu bize

Allah’ım sana şükürler olsun

Sormuşlardı kim zengin diye

Güzel bir hatunum var Müzeyyen

Tatlı bir kızım var Hilal

Nurtopu gibi bir oğlum var Erol Emre

Kim zengin

Tabii ki ben

2000 yılında doğan oğlum Erol Emre’ye hitabımdır.

Burada ayrıca müzoşum dediğim sevgili eşim müzeyyen açıklamak istedim.)

(Serdar Sayıl -2000)

ümitlerim

ümitlerim

Göz yaşlarım yağmura inat akıyorlar
içimde bir acı hüzünlüyüm bu gece
sensizlik içinde boğulurken
yudumluyorum yarım kalmoş şarabımı sezsizce

Teyipte çalıyor ikimizin şarkısı
eski günleri hatırlatıyor nakaratı
yakıyor içimi cayır cayır bu ayrılık
günden güne eriyorum hadi dön artık

Ümitliyim bu gece
bekliyorum telofon çalacak diye
eski günlerin hatırına
belki arasın diye

Aramazsanda kırılmam
avuturum kendimi belkide kandırırım ama son bir kez gelmezsen
o zaman dünyadan kaybolurum

Gerçekten yaparım bunu
emanet cana kıyarım bu sefer
allah yarattı demem
senide götürürüm benimle beraber

yok

yok

ne sevgiymiş bu bu kadar şiir yazdıracak
insanı kendine kul köle edip
sadece kendi adını anacak
ne sevgiymiş be ne sevgi ama
sevenler yanardı ya
sevilenler bırakırdı seven zaten ağlardı
peki ya sevilen neden ağlamıyor
bu nu ençok o hakediyor
bunu herkez bilmiyor
işte insanlar bu yüzden acı çekiyor
çektiği acıyı değersiz biri için yapıyor
hayat bumu ya bu yani
seven sevsin sevilen çeksin gitsin
sonra seven karanlıkta gezsin
inasnlık böyle sen yalnızken
o bunu bile görmemezlikten gelsin

yok benim

yok benim

San ki perde inmiş,göz nurum sisli,
Yüreğimde kitle,kanıyor kisli,
Tepeden tırnağa,her zerrem hisli,
Yastığım altında,acılar gizli,

__________Kimseye gülecek,yüzüm yok benim,
__________Bu günlerde tatım tuzum yok benim….

Her şey üzerime,yürüyor oldu,
Tahammülüm,sabır taşımı oydu,
Kırdıkları,çelik değil bir koldu,
El dokundu,dalım çiçeğim soldu,

__________Kimseye gülecek,yüzüm yok benim,
__________Bu günlerde tatım tuzum yok benim….

Zararı ziyanı,bende evrenin,
Kirli nefesleri eser çevrenin,
Kahredesim geldi,bitmez devrenin,
Tebessümü uçtu,gülen çehremin,

__________Kimseye gülecek,yüzüm yok benim,
__________Bu günlerde tatım tuzum yok benim….

Kalem yazar,komut veren se benim,
Kaderde yazgıyı silen de benim,
Şiirlerim vardır,keder de benim,
Koca ömrü,heder eden de benim,

__________Kimseye gülecek,yüzüm yok benim,
__________Bu günlerde tatım tuzum yok benim….

Etim,kemiğimden canlı soyuldu,
Eğdiler boynumu,belim büküldü,
Gam elem denilen,bana sunuldu,
Yanağımdan kanlı yaşlar döküldü,

__________Kimseye gülecek,yüzüm yok benim,
__________Bu günlerde tatım tuzum yok benim….

Şu ömür kimseyle,bölünmüyor ki,
Kendin istemeyle,ölünmüyor ki,
Ağlama diyenler; gülünmüyor ki,
Söylenmiyor hepsi,dil dönmüyor ki,

__________Kimseye gülecek,yüzüm yok benim,
__________Bu günlerde tatım tuzum yok benim….

yusuf ve ben

yusuf ve ben

yusuf gibi olmalıydım anne
iffetimi korumalıydım düştüğümde
yusufu züleyha yükseltirken
ben ise kaç tane züleyha büyüttüm hayallerimde
rüyalarımda ne on bir yıldızı gördüm
ne ayı ne de güneşi
gördüğüm sadece züleyhanın bir benzeriydi
o züleyhalara efendi olurken
ben siyah gözlere köle oldum anne
aramızdaki fark buydu herhalde
o karanlık kuyularda Allahı buldu
ben ise kayboldum züleyhanın karanlık gözlerinde

yıkılmış umutlar

yıkılmış umutlar

benmi istedim bu karanlık geceleri,
benmi istedim karanlıkta çıkan yalnızlıkları benmi istedim hasret çekmeyi,
dert edinmeyi,acıyla kıvranıp sensizliğe dayanmayı ve ayrılıgı,
benmi iştedim söyle benmi .
kadere boyun eğmek buymuş,
kim derdi ki böyle olunca insan mutlu olurmuş
aksine insan dünyasından koparmış.
işte böyle birşey sevipte ayrılmak ayrılınca yalnız kalmak,
yalnız kalınca hayatı kararmak
kararan hayatda kaybolan anılar,
yıkılan sevdalar,kırılan kalpler yaşanılmmamış günler ,
yalnız geçen geceler ve daha neler neler herkez bunları lanetler…!!!

özledim

özledim

ÖZLEDİM…
gecenin sessizliğinde yalnızca seninle
kavuşmayı bekler ellerim ellerinle
sen dolarsın içime her nefeste
hayalin gözlerimde nefesin yüzümde
hayallerimle dolanırım gecenin koynuna
her gecenin renginde düşünü görürüm
sensizlik çırılçıplar sarmış dört bir yanımı
nereye dönsem yüzün gözlerimde
içimde özlemin büyüdükçe büyüyor
hasreti silen tarih hangisiyse
ben o tarihe dönmek ve o tarihte
sana kavuşmak seninle yaşamak istiyorum…
seninle yaşlanmak seninle ahirete göçmek istiyorum…
seni bedenindeki sen gibi özlüyorum…