Şiir Ağlıyordu

Komşular Allah kavuştursuna geldikleri gece
acemi birliğinden gönderdiğin şiiri okudum;
Şiir ağlıyordu,

Analık duygularıma gem vurdum,
gözlerim kuruydu.
Babamla bir ara bakıştık;
Yutkundu.
Yatak arkadaşıydı oğlumun,
en çok ona koydu.

Onun sevdiği yemekleri yerken,
boğazım kurudu,
lokmalar durdu.
Senin yazdığın şiiri okudum;
Şiir ağlıyordu.

Usta birliğinden ilk mektubun geldi,
Doğduğun gün gibi kokuyordu.
Mektubun elden ele dolaştı,
deden hariç herkes okudu.
O okuyamadı, gözleri doldu.

Şuhut’lu Süleyman Balkan harbinde şehit düştü,
Onun oğlu Hüseyin Çanakkale’de düşmanı
Elleriyle boğdu.
Kalçasından vuruldu,
Mermiyi ölene dek içinde sakladı,
Madalya gibi onu çıkarttırmadı.
Oğlu Mehmet Keskin Şuhut’ta
Atatürk evinin arka sokağında oturuyor,
Ailesi ile gurur duyuyor.

Çanakkale’de çetin savaş vardı
Mehmetçiğin mevzisinde üç top mermisi.
Birinci mermi düşman gemisini kenarından vurdu
İkinci mermi tam isabet bacadan girdi
Arkadan gelen Rus gemileri kaçmaya başladı,
O zaman önlerinde bir mermi kalmıştı.
Bunu bana babasından dinleyen;
Mehmet Keskin dede anlattı.

Yıl 2006 günlerden 26 ağustos hava sıcak,
Kıpır kıpırdı Şuhut.
Ata’yı sevenler onun eski karargahını gezdi,
O deha düşmanı buradan çizdiği planla alt etti.
Daima olduğundan üstün göründü,
Orduyu Kocatepe’den sevk ve idare etti,
Uzun lafın kısası o bir dahiydi.