Ey Oğul

Oğul, akıl durur kader yol alır bilmelisin.
Zorluğu yenmek çok zor, az gülmelisin.

Anne balık nasihat ediyor oğluna.
Buna olta derler, bir adım gitme sakın ha.

Ucunda ki yeme aldanma, yutarsan yanarsın.
Şuna çarpma derler, takılırsan kurtulamazsın.

Kunuşurlarken bir avcı atmaz mı serpme ağını.
Ne gelir elden faydası yok, ısırsan parmağını.

Yavrucak soruyor,üzerimize atılan nedir anne?
Yavrum bunada tepeden inme derler bak dinle.

Kaza geldimi göz kör olur, gayri sakınılmaz.
Ecel ağı düştümü, hiç bir canlı kurtulmaz.

Eğer anlarsan, bir musibet bin nasihatten yeğdir.
Kibir iblise mahsutur, doğru söze ne denir.

Ali Kılıç Kakiz

Gençlik Ateşi

Bir seni bir İstanbul u sevdim
Delice ve gençlik ateşi
Sardı yüreğimin her köşesini
Alevler sardı yangın yeri yüreğim
Sen orman yangınına çevirdin.

Sarı buğday tarlası yüreğimin
Hasad mevsimi geldide geçiyor yine
Ben ölümsüz sevdalara hasredim
Bekliyorum azalim, gelmiyorsun sen
Yüzüm güneşe dönük, sen yan derdine

gurbet içinde gurbet

GURBETTE AGLAMAYA GÜLEMEK DIYORLAR
ANLAYABILIRMISIN
GURBETTE ACI KEDER HASRET ÖZLEM YALNIZLIK YANIK YÜREK NEMLI YANAK ISLAK KIRPIK VAR
A CANIMIN ICI
GURBET ICINDE GERBETTE NE VAR ANLAYABILIRMISIN
BILEN YANMISTIR BILIRIM
BILMEYEN SORMASIN BANA
RICA EDERIM
ANLATMASI BIR DERT
ANLAMASI BIR DERT
YASAMASI BINBIR DERT
ANLAYABILIRMISIN

Gülüm seni kaybettim sandım
Yandım yüreğimden dağlandım
Yıkıldı dünyam başıma
Çaresiz bomboş kaldım

Gülüm seni kaybettim sandım
Öümlerden ölüm aradım
Sensiz nasıl yaşardım
Tükendim un ufak farçalandım

Gülüm seni kaybettim sandım
Çırpındıkça kırıldı kanatlarım
Tutmadı dizlerim yığıldım
Ayakta duracak derman bulamadım

Gülüm seni kaybettim sandım
Canım ciğerim kardeşim
Buldum ya dünyaya yeniden gözümü açtım
Razıyım binkez ölmeye uğruna
Dayanamam seni kaybetmeye asl

gülün soldu

engel olamıyorum
çıkarsızca seni seviyorum
ve özlüyorum
dön bebeğim bana dön
24 saat geçmeden seni özledim
bilirim artık
ne sen bana ne de ben sana dönebiliriz
aşk çölündeyim
seraplar mı?hep sensin
off..off…
bana yar olmadın
ve malesef benim olmadın
benimsin demeden bitti
bitti ve sen gittin
ve bende bu gidişle bittim
tükenişlerdeyim,süzülüyorum
ne vücud yaşıyor ne de ruh
bir rüzgar sürüklüyor
o adı kara toprak olan şeye
sürünüyorum
yalnızım,sensizim,özlüyorum
delicesine aklımdasın
bir son şans yok bilirim
yine de seni severim
dön bana ne olur
yalvarırım olmaz,bilirim aman son defa be gülüm
son defaa

hani en büyük ask bizim askimizdi

her gün aci cekmekdense
bir gün ceker kalbim
Bir gün beni dinle
ne olur gitme yarim
ayrilmak nedir
cekdirme bana sevdigim
hani en büyük ask bizim askimizdi!!!!

Hatıralar

Ali’yi ünlerdi anası durmadan
Hep yarım kalırdı oyunumuz
Şikâyetçiydik akıp giden zamandan
Bükülürdü boynumuz

Mahallemiz temizdi
İnsanları durmaz çalışır
Ali’yi anası döverdi
Ona herkes acır

Saklambaç oyununa doymazdık
O ağaç senin, bu köşe benim
Sonra “birdir bir” der atlardık
Artık geçti o günlerim

Bayramlarda elbiselerim
Pırıl pırıl olurdu
El öpünce ceplerim
Şeker ile dolurdu

Şimdi ne Ali var, ne anası
Geçen günlerimiz bir masaldı
Değişti yaşamanın manası
Hatıralar Kafdağı’nda kaldı.

Oyhan Hasan BILDIRKİ

Helva Yapamıyoruz

Un var, şeker var,yağ var
Helva yapıp yiyemiyoruz.
Günlerimiz hep stres’le geçiyor
Tatlanmıyor bir türlü ağzımız.

Yetmiyor büyük ekran televizyon
İlla’da plazma olsun diyoruz.
İnternet yirmidört saat açık
Daha hızlı olsun diyoruz.

Ürettiğimizden fazlasını tüketiyoruz,
Begenmiyoruz tükettiklerimizi
Bir gün yirmidört saat
Yetmiyor daha fazla istiyoruz.

Her şeyin kolayına kaçıyoruz
Kolay yoldan kazanmak istiyoruz
Şans oyunlarına verdiğimiz para
Bir türlü geri alamıyoruz.

Teknoloji bizden çok hızlı
Bir türlü yetişemiyoruz
Her çıkan yenilikten sonra
Bir öncekini beğenmiyoruz.

Unuttuk insan ilişkilerini
Birbirimizi tanımıyoruz
Biri bir merhaba dese
Bizde senin nokta nokta diyoruz.

Sevgi bitiyor yüreğimizde
Çıkarlarımızı alıp,satıyoruz
Düşünmüyoruz gece aç yatanı
Anlıyamıyoruz sokakta kalan çocukları.

Aşk, sevgi,vefa, dost’luğu
Sadece şiirler de okuyoruz
İnsan gibi yaşıyalım derken,
İnsanlığımızı kaybediyoruz.

Günlerimiz stres’le geçiyor,
Aza kanaat etmiyoruz.
Un var,şeker var,yağ var
Helva yapıp yiyemiyoruz

İNSAN OLMAK

İnsan olmak için çalışmak gerek,
Hayat fırınında çok pişmek gerek
Düşküne el verip kaldırmak gerek
Hatırı hürmeti çok bilmek gerek.

Her sözü inandım ben aldanmışım,
Meğer yolum sarpa çatmış kalmışım
Bu uğurda çok göz yaşı dökmüşüm
Sarp dağlar aşarak yol almam gerek.

Olgun olmak için vardım kamile
Dedi haram yeme sen bile bile
Dürüst insanlarda olmaz hiç hile
İnsan olmak için Dürüstlük gerek.

İnsan sarrafında birkez tartıldım:
Eksiğim çok imiş çok hafif kaldım.
Her kişiden birer nasihat aldım.
Daha yetmez imiş çok almam gerek.

İnsanlık sözünü yabana atma
Bilirsen doğruyu hiç ondan sapma
Bir yokla kendini sakın aldatma.
Kendimi yoklayıp bir tartmam gerek.

insanlar

Herkesin bir amacı vardır, şu güzel dünyada
Hiç merak ettiniz mi bu yalan dünyayı
Yoksa sizde mi sadece yiyip içenlerdesiniz?
Baktınız mı dünyanın ilginç olaylarına

Biz insanlar ne tuhafızdır demi?
Menfaatimiz için kimliklerimizi bile satan
Yeri geldi mide bizden delikanlısı yoktur
İşte biz buyuz

İlginç hatıralar gizlidir bünyemizde
Nerde yaşadığımız bile unuturuz kimi zaman
Sanki çölde yapayalnızlık çekeriz
Arkadaşı dostu olmayanlar gibi
Nedir bunun sırrı söyleyin bana
Lüks yaşamak mıdır yoksa huzurlu olmak mı?
Aç yaşamak mıdır yoksa rahat uyumak mı?
Rüzgarlar esecek,yarın mezar taşlarımızda

Serman Şeker