çocuğum

çocuğum

sen çocuğum yıllar oldu
nerede ne haldesin
üzüldün mü unuttun mu
sana can dışında hiçbir şey vermemiş birini
ne yüzün var bende ne kokun…
okullu oldun yazıyorsun kelimeleri
baba yazarken zor geldi kalemin
acıdı parmakların küçük yüreğin
nerden bilirsin ismini söylemediğimi
kalemin kör benim dilsiz olduğumu
sende yok musun annen gibi…
kim bilir neleri tükettim yıllardır
sen sanarak kaç çocuğa dokundum
ne oyuncaklarını kırdım sana veremeden
bir gün benden bisiklet istersin diye
bir kutu içinde ne paralar biriktirdim.
şimdi dokunamıyorum okşayamıyorum
sensiz fotoğrafları oysa oradaydın
yanı başımıza oturmuş gülüyordun.
bu hallere düşürenlere lanet okur gibiydin
küçücük ellerinle annenin saçlarını okşuyordun
kim bilir…tek fotoğrafımız olmayacaktı bu
sen çocuğum yıllar oldu
nerede ne haldesin…

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir