ölüm ve aşk

Ölümün nefesi ensende
Heryerde
ince bir çizgi
Yaşamla.

Aşk ölümün sevgilisi
Kanatırsa kalbi
İnceden inceye
Sızlatır da
Son nefesde
Bitecek sanılan
Daha artar
Zaman cenderisi
Yüreklerimizi çekiyor
öğütüyor
yuvarlanıp duruyoruz,
habire
başlıyoruz
sonsuz devinimlere

Ne var üzülecek
Aşk zehirsede yüreklere
Panzehiri kendi içinde
Değil mi ki?
Her şey geçer
Zamanın getirecekleri
bilinebilir mi ki?
Var ve yok olacağız
yalın gerçek
Yaşamak
rağmenlere rağmen
Yaşamak
Savaşmak
Kimsesizliklerle ve yenilgilerle,
yaratmak
Kendini her gece
Yaraları saracak
Dostlar bulmak
Hiç olmazsa
Güneşe bırakmak
kendini
Isıtır bak güz günesi bile
İzin ver
Sarsın Ay yaralarını
Gece öpsün dudaklarından
1 sevgili bul
öpsün o geniş alnından…
Tüm acılar 1 gün diner
Sabredersin
E n olmazsa
Dost toprak
Arıtır yaralarını
Her şey bitecek
Ne de olsa
Çiçekler açar küllerinden
Sonsuz devinim içinde
Kozmos ol…
Son durak
Yıldız tozu olmak değil mi?
Barış kendinle
Seviş acılarınla
Sarıl yarınlarına
Sen de savaşırsan kendinle
Kim tutacak seni ayakta….
Mutluluk içindeyken
Fark etmediğimiz 1 oyun
Sen oyna kendince
Bulunur deva da
Çarede
Yeterki olmasın ölüm…