Cebimde ölüme meydan okuyacağım kalemim her saniye vuslatı özletir,
Hüzün doruklarını tırmalayan bir ses yürekleri (ser)inletir,
Tüm iğrelti duruşlarım sergilenir asumanlarda asilce
Arzularımı kırBaçlıyor şehla bakışlar aynamda seni gösteriyor göz pınarlarımda
Gözyaşlarımı saklıyorum kimsecikler anlamasın diye
SinEme çekiyorum aşkın odunu mahzenimde
Kimsecikler görmesiN, aşk cemresinde ipimi çeken cellâdı
Ve kimSe izimi takip ederek üzerime gelmesin!…

GölgemdEn korkmuyorum artık

GözleriNi arkaya çevirmeden ağıt yakıyorum /sessİzce/usulca/
Yoluyorum saçlarımı,
Ölüm kokan Satırlara döküyorum mürEkkebimi /gözyaşlarımı/ Çığlık çığlığa aksın düşlerim yüreğime
Acılarım tazeliğini korusun her daim /yaksın/kaVursun/

Karanlığı korkuttuğumdan beridir uğramıyor yanıma,

Gözlerim her tarafı ayDınlatır oldu
Gök kubbe her taraf aydınlık /her taraf seher vaktİ/
Izdıraplar kusuyor aşka gebe yüreğim, tüm doğurganlığıyla
SusMaların başladığı uçurum kıyılarında un ufak ediyorum aynamdaki kehanetleri
Darağacına asarken umudu, Ta süveydamdan vuruluyorum…
Aşk saçasedefleri gördükçe çıkaramıyorum süveydamdan hançeri
Kan revan halinde sürgüne adım atmanın hazzını yaşıyorum
Mehtapta serzenişimi anlıyor vaktiyle dağları delenler!
/Ferhadlar/Mecnunlar/aşka varanlar/

Hafakanlar çıkamıyor düşlerimin önünde

Geceleri yaStıkların üzerinde korkulara meydan okuduğumdan beridir
/Tırmalıyorum/haykırıyorum/ şah damarıma iliştirdiğim bıçağı boşluğa savurarak
Dipsiz kuyularda hedefe nişan alıyorum
Umudu kemirmeyi bıraktım artık, anaforlara galebe çalan sesleri işitmiyorum
Duman duman içimE çekiyorum maviyi /nefesi/
Çığlıklarım yoldaşım /yoldaşım acılarım/

TurNaları mı beklemeliyim bilmiyorum,

Bildiğim, çarmıha gerdiğim yaşlarımın sürgüne gitmemin habercisi olduğudur!

Mahşer vuslata gebe,

Çığlıklarım yoldaşım /yOldaşım acılarım/
Aynam, ölüme meydan okuyaN habercim!…
Kalemim, düşlerimi kuşatan, süveydama saplanan hançerim

Umudumsa…

Ölüm kadar zordu gözlerin
Ne benim oldular, ne aklımdan çıktılar.
Son kadehlerim oldun bazen
Bazen yeni bir sigarayı yakış sebebim
Şimdi ellerinden uzak olduğum kadar uzağım kendimden,
Hiç bitmemiş siyah beyaz bir puzzle gibi hayat
Parçaları birleştirmeye korkuyorum
Bitince sen çıkarsın diye titriyor ellerim.
Ölüm kadar zordu ellerin
Ne benim oldular, ne aklımdan çıktılar.
Ayrılık şarkıları oldun bazen
Bazen buralardan kaçış sebebim
Şimdi beyazlar dans ediyor saçlarımda
Seyretmediğim siyah beyaz bir film gibi hayat
Seyretmeye korkuyorum
Bitince sen çıkarsın diye dinmiyor gözlerim
Ölüm kadar zordu gidişin
Ne benim oldun ne aklımdan çıktın…

Sana yazdım yüreğimi
İçine seni hapsettiğim
Tek göz penceresinden
Dünyaları verdiğim
Tutunup ta demir parmaklıklarına
Yüreğine müebbetim dediğin…

Sana yazdım şiirlerimi
ve aramadım ne ölçü
ne kafiye ve ennihayetinde
bir başlık…
Başı sen sonu sen şiirlerim
ve içinde senden ibaret biriktirdiklerim…

Sana tutundum düşerken
Hayatın ince çizgisinden
Sana uzattım ellerimi…
Teslim ettim bedenimi
Birbirine bahşedilmiş ruhlar misali…

Tanrıdan seni diledim senden önce
Dualarımda sendin her hece…
Beklenen gönül misafirim
Varlığını dualarımla beslediğim

Sensizliği yaşamak en son dileğim….

relativista

Duvarlar değildi aşkımı haykırdığım…
Ya da sevda karası gezindiğim kaldırım taşları…
Ne gözlerinin yeşili çimenler,
Ne de Aralık ayazında güneşe soyunduğumuz sahil bankları…

Yüreğindi…
Bir türlü barınamadığım.
Gözlerindi.
Bakamadığım,her sevda şarkısında kilitli kaldığım.
Sözlerindi gözlerinden önce gelen,
Hançer misali ruhuma sapladığın…

Duymak istemedin sana çırpınışımı,
Boğulurken derinlerinde yosun yeşili gözlerinin
Uzanamadı pamuk dokunuşunda ellerin…
Girdabında kaybolan çığlıklarım,
Dipsiz kuyu karanlığındaki bakışların,
Ötesi olmayan buruk serzenişlerime karışan
Sessiz sedasız bekleyişlerim…

Sen görmek istemedin!
Geçmek istemedin yüreğine uzanan köprülerimden,
Yıkıyorum şimdi.
Yerlebir ediyorum…
Sana ait sahip olduğum ne varsa
Kalsın istemiyorum; hayalin bile…

Çok acıttın,
Çok acıdım.
Ne sana ne de bana
Sana sarhoş aşkıma…

relativista

Söz verdim…
Umuda yelken açmışken geceden kalma özlemlerimde,
unutmuşken senden kalanları
Dur demişken yüreğimdeki koca çırpınışlarına
Ne olur girme düşüncelerime yorma beni…

Söz verdim senden sonra hayata…
Söz verdim deli sevdalara atmak için sabırsızlanan yüreğime.
Kalman için ömür boyu derinlerinde gözlerimin sızlatma duru bakışlarını!
Ne olur zorlama seni bitiren zihnimi.
Bıraktığın kırıntılarını yok etmişken sevdanın
Açma kollarını sana uzak bu bedene.

Değil miydin?
Sana deli özlemlerimi sunarcasına dokunuşlarımı iten!
Bir omuz sıcaklığındaki şefkatime sığınmayıp
Kurtulamayacağın boşluklara soluksuz dalıp giden!
Sadakat denizimde büyüttüğüm sevdama sahip çıkmayıp
Bir türlü çözemediğim o kahrolası suskun haykırışlarınla beni derbeder eden!

Peki şimdi…neden?
Dur! yeter..! yoruldum artık..!
Dedim ya söz verdim…
Tek başına özgürlüğün tadını çıkarmaya
Değer vermemeye fazlasını haketmeyen insanlara
Yüreğime söz verdim artık onu kandırmayacağıma yalan aşklarla…

Yitirmeden aşka olan saygımı
Çık git düşüncemden!
Sana tuzlu bedenim çok yorgun ve durgun…
Kalmadı takati yüreğimin!

Daha kaç yangın sönecek bu yürekte emin değilim…

relativista

Ortada bir sevgi var başıboş
Kime ait olduğu belli değil
Misali sarhoş…

Sevgim yola çıkmış
Yollar kapalıymış ne çıkar
Sevgim kalbinin yolunu bilmiyor mu?
Elbet oraya varmasını bilir.

Kaderin emrine uymak zorunda mıyız?
Hem kadere boyun eğenleriz
Hem de ona dizgin çekenleriz !
Hah ! İnsan deli olur
Yasak olan ne?
Ellerinin ellerime değmesi
Dudaklarının dudaklarıma

Bütün sorun burada:

Sevgi:Ellerinde,Dudağında nefesinde
Sevgi:Bastığın yerde saçının her telinde…

relativista

Merhaba

Yaşamak için, aşık olunmalı…
Çünkü aşk; yaşamın besleyicisidir.
Hayata ikinci bir merhabadır…

Göremediklerini görmen,
Duyamadıklarını duyman,
Hissedemediklerini hissetmen,
Tadamadıklarını ise tatman…
Bunların hepsi, aşkın eseridir.

Oysa ki aşksız yaşamak;
Tek başına zar atmak,
Bir amaca yürümeyen adımları tüketmek,
Geçici mutluluklarla kendini tatmin etmektir…

Ne mutlu aşkı tatmış olana,
Ne mutlu ki onlara; hayatla bir kez daha tanıştılar.
Üstelik bu defa,
Alışılmışın çok dışındaki bir hayata;
Merhaba…

Salih KARADAĞ *GodNarnia*

Ufuğu Gözlerken

Hangi roldeyim bilmiyorum.
Bir karamboldeyim, gidiyorum.

Dünyamın ışığı zaten loş;
Sözler boş, nağmeler hoş.

Gönül yanmadıkça göz yaşarmazmış,
Sen girmeseydin dünyam kararmazmış.

İşte kelimelerin tükendiği yerdeyim.
Çünkü; hâlâ senin derdindeyim.

Yalnız değilim, çünkü hayalinleyim.
Hamurumla, kaderimin ellerindeyim.

Sen nefesim, düşüncem, aşım herşeyimsin,
Anla artık, sen benim helâlimsin!

Elveda Öncesi Serzeniş

Ciğerlerim nefes almayı unuttu,
Parmaklarım ise nasır tuttu.
Hasretin göz pınarlarımı kuruttu,
Dönmeni beklemek; son bir umuttu.

Zaman sana işlemeye başladı,
Işıklar birer birer kapandı,
Vücuduma ağırlık bastırdı,
Kutla bugünü, gözlerim karanlığa daldı.

Seninle açılan bu gözler, senden ötürü kapandı,
Acı ve gözyaşı yine kazandı.
Mezar taşıma adım yazıldı,
Altına da, imzan atıldı.

Birleşmez semada avuçların, bilirim,
Hiç umrunda değildir hâlim benim,
Çürüdü sana olan aşkım gibi tenim,
Senin de çekmendir, son dileğim.

ELVEDA

GodNarnia-Salih KARADAĞ

Aynı Kalp

Sığmıyor sevgim,
Yetmiyor kalbim…
Haykırmak istiyorum dünyaya.
Dağlara kazımak istiyorum adını.
Yıldızlara sesimi duyurmak,
Okyanuslarda ses getirmek istiyorum.

Sığmıyor sevgim,
Taşıyor, taşıyor…
Her uzvum; “sen” diye atıyor.
Daha da fazla sen için;
Seviyorum, seviyorum, seviyorum…
Bana yer kalmadı bende.

Gülüşün oldu gülüşüm,
Yürüyüşün, bakışın, soluşun…
Kısacası ben, sen oldum.
Kendimi sende buldum.
Ve oracıkta bıraktım emanetimi,
Geri almaya da hiç niyetim yok gibi.

Şimdi gözden ıraklardayız.
Ayrı diyarlarda yaşıyoruz.
Ayrıyız, ama aynıyız…
Ayrı bedenlerde, aynı kaderi,
Ayrı bedenlerde, aynı kalbi taşıyoruz…

GodNarnia-Salih KARADAĞ