Yokmuymuş mu neymiş sevmek

Yokmuymuş mu neymiş sevmek
yalan gelen bize,farkedemediğimiz
ilk
buğulu halini..

acılarmı tamamladı bizi sevdam
artıklarımızı gömdük mü içimize,
yetinmesini beceremeden elimizdekiyle..

sözümü kafesledim artık
her sevişirken sakladığımız
çığlıklarımızı,koyverdim çıldırıp..

neymişse yaş gözlerimde
soluklandığım omzuna yaslanıp
gerilip kalmıştım sevmende..

varsa da gidecek yok,insan durup durup
devriliveriyor olduğu yere.
birde çaresi olmazsa korkularının
konuşmaktansa korkunç gelen
duvarlarla
insan kırıyor bir bir dişlerini..

bulutlarını görüyorum merakta kalma,
çalı bir gövdeye asırlık çınardan
devrilme dersi,bu hayat
benden sana..

sevdan ilk halindeki buğusuyla
-çamur koksada-
buram buram tütüyor gözlerimde.

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir