yığılıp kalırım

silinir öfkesi aşkın bakışlarımdan
yığılır sözler dilime,düşmez bir öteye,
sır kitlenir
adı ölmek olur beklemenin..

sayamadım daha yüzlerini
herkezin..
hala sensizim.

kaybolur içime sığdırdığım sevmek
yılların arasına karışır unutulur var olduğum
iki el arası başım,çıldırdığımı bilmez kimse
sızıyla dövüldüğümü,ağlamadığımı,
anlamadığımı nedenini yaşamanın..
severek büyüttüğümüz yanı aşkın
gömülür ardımdan..

yanmak bu hissettiğim hala düştüğünde içime
adını andığımda
hatırladığımda gülümseyişini..

bakışlarımda yük,yarım bırakmışlığın..

tutunulur ‘umuda’ kırık olsada
içte yer açıp tutulur sımsıcak,
yalan!..

kaçtığım yollara dönüp bakmayacak kimse
kimse bilmeyecek yığılıp kaldığımın sebebini

öfkesi aşkın,yük bakışlarımda
adı ölmek oldu bende
hala seni beklemenin..