yakamoz

yakamoz

bir yaz akşamı içimde hüzün kalbimde yara
yine mutsuz yine çağresiz yine yalnızım
derman yağmur olsa bulutlar düşmez üstüme
ümitlerim nehir olsa çağlayan önüme geçer
hislerim paramparça duygularım karmakarışık
elimde gitarım serpilmiş kumsallara kimlere çalarım
her teline vurduğumda ayrı anı ayrı hüzün
yıldızlara bakarak iç çekerek umutlar orda mı gizli
küskün gibiydiler bir doğup bir kayboluyor
gitarımdan çıkan her ses hançer gibi yüreğimdeydi
sislerinden düşen her damla deryalarla kucaklaşır
ay tüm kudretiyle bedenini gösterir
deniz çarşaf gibi mışıl mışıl uyuyor
bir çocuk gibi dans ediyor bazen hüzün çöküyor
sen misin yoksa yakamoz
sende mi hüzünlüsün seni de mi vurdular
ben çok sevdim çok ağladım yakamoz
hiç üzmedim hiç yıkmadım hep yıkıldım be yakamoz
terkedildim hiç umursanmadım umutsuz çöllere itildim
uyumadan hayal ettim durmadan dinlemeden koştum
yüreğimi verdim sevgimi verdim yine BOŞ yakamoz
bana hiç inanmadı hiç sevmedi sızlamadı yüreği
sen neden ağlıyorsun sende mi kederlisin yoksa bana mı yanıyorsun
SANA İHTİYACIM VAR YAKAMOZ TUT ELLERİMİ BIRAKMA

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir