SENSİZLİĞİN İLK AKŞAMINDA

Sensizliğin ilk akşamında,
Avucumda son bir sigara,
Aydınlığa dakikalar kala,
Tenim kor ateşlerde yanmakta.

Sensizliğin ilk akşamında,
Hasret derin bir yara,
Ölüm kapımı çaldığında,
Ellerim kokunla kavrulmakta.

Sensizliğin ilk akşamında,
Saat 12’ye beş kala,
Kalemim işlerken hatıralara,
Bir gemi limana yanaşmakta.

Sensizliğin ilk akşamında,
Günahları hesaplarken yatağımda,
Noktayı koyarken sevdalara,
Bedenim “SEN” diye haykırmakta…