Dün Gece…

“…Sabah güneşi ile selamlaşırken
Saatle tiktaklı muhabbetlerimde
Sigaramla paylaştığım efkarımdaydın
Aklımdaydın o dalgalı saçların ve belalı bakan gözlerinle birlikte
Bense sizi selamlıyordum sigaram,benliğim ve yüreğimle
Bense bilinmez diyarlarda
Sonu belli olmayan bekleyişlerdeydim.
Keşke şu anda yanımda olsaydı izmaritlerim
Sadece onlarla paylaşabiliyordum sensizliği
Birtek onlar anlıyordu beni.
Ve konuşma sırası onlara geldiğinde
Çoktan sönüp gidiyorlardı…
Bir ara yalnız olduğumu hissettim
Bir ses geldi çoook derinlerden
Sandim ki gülüne feryat eden bülbülden
Yüreğim olduğunu anladım neden sonra o sesin
Benimle konuşuyordu sabahın köründe
Herzaman ki gibi kör gözleri ve sağır kulakları ile
İsyan ediyordu bana
Ve sana diyordu ki:
“Bir sabah gözümü açtığımda
Dilim varmıyor söylemeye
Ağarmış saçlarım ve titreyen ellerimle
Unutamadım seni,nerdesin?diye
Haykırır şu yaramaz dilim”…
Ne demeli şu dilime
Anlatamıyor duygularımı,hüzünlerimi
Yüreğimin bir köşesinde sessizce can veren
Sevda bülbüllerinin feryadını
Bu sözler sana sitemim değil!
Sana olan tutkumun dile gelişi
Gidiyorum sonu belli olmaya bekleyişlere
Sonu olmadığını seziyorum sanki
Ama unutma ki kelebekler bilirken
Ateşin sonu olacağını
Yine de sarılırlar ona bir sevgili edesıyla
Örtbas edemiyor yokluğunu hiçbirşey
Çünkü seni anlatmaya yetmez sözcükler
Anlatmam ki istesemde,anlatacak bir şey yokki
Kimsin sen?Söyle bana kim olduğunu sanıyorsun
Altı üstü benim gibi bir faninin
Ömür boyu unutamayacağı en büyük efsanesisin.
Herşeyden nefret ediyorum
Sensizliği anımsatan şiirlerden,yüreğimden
V.s lerden nefret ediyorum.
Ama sunu unutma ki
Seni ama yalnız
“SENİ SEVİYORUM”…