daha yüzümde o sözleri veriyorum
yalan aynalara
daha gelip geçen her güne
binbir acı çoğaltıp susuyorum
yorgunluk
de ki;eline tutturduğum her gülüş
bir başka baharın adıydı
de ki;olmadığın her yerdeyim
de ki;hiç olmamış bir ev penceresiyim
sevinçli şefkat yalanlarının en uzununda..

hala aynalarda verdiğim sözleri tutamıyorum
hala bir beklemek
döngel şarkılarının içinde
de ki;yandığın her yangın
sade senin alevinde kendi
aldanışıyla kavrulamak
adı konmamış her selamında
de ki;özlemek en büyük yanılsama
yalnız söylenilen her şarkının
nakaratında
de ki;yalnızdın sarkılara yaktığın sigaranın efkarında gece soğuk ve ıslıklarında…
hala sana yalan söylemekten korkuyorum aynalarda
incinmekten..
postacı telaşını çiğniyorum koştuğum sokaklarda
yüzüne açılan her sokak lambasında
hala gölgemi terkediyorum
vazgeçtiğim için esmerliğimde
de ki; bildiğim bilmediğim olsun
de ki;boşuna yürüdüm kaldırımlarda cepi boş otobüslerin buruşmuş biletlerinde
de ki;her şairin başına gelen gelmiş başına da
yüzümde alıngan bir gülümseme olsun
bilmezliğine sasırıp
de ki;neyi hakettim ki
adım özlem olsun