besleme aşk

besleme aşk

Uykulu bir halimde
Elimden kayıp giden
Bir romanın en masum kahramansın.
Dalıp gittiğim düşlerimdeki yel,
Parmağıma hiç takmadığım
Nişan yüzüğü
Ya da çiçek kılıflı yastığımsın.

Islık çalamazsın, öğretmemişler.
Ağlayamazsın, ağlatmamışlar.

Bir tarifin yok senin
Belki biraz ellerimsin,
Belki de hiç öpülmemiş bir yerim

Ama yine de ıslık çalamazsın,
Ben çalsam da anlayamazsın,
Anlasan da ağlayamazsın.

Bir ucu ayrılığa bakan iç çekişimsin.
Her nefeste bir kuş havalanır.
Zincirsiz kelepçelenmişsin boşluğa
Yasaksın işte,
Anlasana !
Beslemesin aşk…

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir