Ateş Tutan Yüreğim Dağ gibi Yandı Benim

Aşka sevda ya böyle, karşı çıkmak ta nedir
Çekmedik acı kalmadı, bilmem kaç senedir
Nice şahlar yiğitler, bu uğurda can verdi
Sevda acısı çekmek, Ateşte köz gibidir

Öyle yara aldım’ki, tamir olması muhal
Cürmüm çekmede ceza, halim ahvalim zeval
Hüsrana düşenlere, acılar yoldaş olur
İbret için yetmez mi, insan olana bu hal

Hangi gönül çıkar da, severken inkar eder
Acının rüzgarları, dağları zerre eder
Aşkın kahrı önünde, durmak zordur bir nefes
Sevda çeken gönüller, bir bak şimdi nerdeler

Kaynar su gibi aktı, yarama katran benim
Ciğerlerim çürüdü, eleğe döndü benim
Artık nar gibi yanan, köze dönen gönlümde
Ateş tutan yüreğim, dağ gibi yandı benim