affına muhtacım

ışık süzmesi gibiydin,
öylesine aynı,öylesine keskindi bakışların.
Her yağmurdan sonra kaybolan renklerin vardı.
Sen yanlızlığımdın,
Çare aradığımdın
adandığımdın.
Çilek tadında zehir gibiydin,
yaşamam tadında gizliydi.
Seni anlamam çözümsüz denklemler kurmaktı.
Hep aynı dönemece çıktığım yoldun sen.
Karaya çalardın,
gölgeliydi yüzün.
Ansızın üşüten rüzgarımdın.
Tütün kadar griydi sesin,
her içime çekişim ruhumu temizlerdi.
Kıyıya vurulmuş deniz gibi imkansızımdın.
Tenine hasret mahkum gibi,
affına muhtacım.