Ay ışığının ayazla kesildiği bir gece
Yürürüm kafamda düşünce,eller cepte
Biraz durgun biraz titrek
Ve içten içe bir ah çekerek
Kimse yoktu işte
Öyle yalnız öyle kekeme
Anlatsın şimdi hayat
Anılarımı sessiz seyirciye
Yok elimde bir demet gül
Kalmadı dökecek gözyaşı
Artık martılar da sustular
Rüzgarda söylemiyor yalnızlığın türküsünü
Geride bir adam yüreğindeki matemle
Sensizliği anlatamıyor ve atamıyor içinden
Yıldızlar kayar gökyüzünde
Bilirim bu gece sıra bende
Ama son kez sarılabilseydim keşke
Son kez buluşabilseydim buğulu gözlerinle
Ama ne adın nede hayalin yanımda
Bir ben vardım bu kaldırımlarda
Bir de inleyen bir ses karanlıklarda…