Nasıl ocağımı söndürdü anne

Bir zamanlar canım dostum dediğim
Nasıl ocağımı söndürdü anne
Sevgisine dost dost diye yandığım
Beni daldan dala kondurdu anne

Gezdim gurbet eli bunca diyarı
Çile yollarında yoruldum gayrı
Düşene kimsenin dokunmaz hayrı
Düştükçe vurdular belime anne

Ne gecem kaldı ne de sabahım
Dağlar taşlar aştı feryadım ahım
Çile kaderimse neydigünahım
Gören güldü geçti halima anne

Can dediğim aşıma zehir ezdirdi
Vurdu yerden yere candan bezdirdi
Çare yollarına engel dizdirdi
Ne zaman konuşsam susturdu anne

Kapandı yüzüme caldığım kapı
Akıttı gözünden dilinden tipi
Bazen tayfun bazen kasırga gibi
Esti ciğerime yaktı be anne

Meğer her derde çare anneymiş
Aç kaldımı yemez anne verirmiş
Kendi yerde yatak sana serermiş
Her dostu senin gibi zannettim anne

Her sabah sobayı yakardı erken
Gelir öper beni kalk oğlum derken
Biraz süt yumurta ben tokum derken
Meğer aç dururmuş fedakar anne

Kimseler kalmasın kendi başına
Gardaştan fayda yok öz gardaşına
Benim için akıttığın o göz yaşına
Bin can verirdim bilseydim anne

Ah anam ah daha ne anlatayım
Felek al canımı yerde yatayım
Toprağı yogan taşı yastık yapayım
Elveda hakkını helal et anne

Muzaffer TEKBIYIK