Özledim seni bir sesini duysam
Buralardan haykırıp sesimi duyursam
İçimdeki seni söküp atsam
Gözyaşımın ucunda tüketebilsem seni
Kalemi alıp yazmaya başlasam
Bilmeceyi çözüp sıkıntılarımı anlasam
Bir de bunu önümdeki kâğıda anlatsam
Kalemimin mürekkebinde saklayabilsem seni
Kadehlere sana dokunur gibi dokunsam
Uzak diyarlara gidip bu dünyadan kopsam
Neden seviyorum diye içip ağlasam
Kadehlerde unutmaya çalışsam seni
Seninle baharlara taşınsam
Yaprakları yorgan gibi üstüne dağıtsam
Sana bin bahar boyu öylece baksam
Baharlarda yaşayabilsem seni seni
Artık ayrılıktan bıkıp şarkımıza başlasam
Kısıtlı dünyadan gidip sonsuzluğa açılsam
Şarkımızın içinde kaybolsam
Yeterki şarkılarda yaşatabilsem seni
tek taraflı bir aşktı
kader gülmedi benden yana
sen gittin başkasına
ben kaşdım bir başıma
alın yazısıymış meğer
yaşananlar üzülmeye değer
simsiyah gözlerinle
bakıp kalmakmış meğer
hiç bir işe yaramadı
durmadan yaram kanadı
sevgilim nerelerdesin
dayanacak gücüm kalmadı
yürüyorum ıslak yollarda
ağlıyorum yağmur altında
sevgilim nerelerdesin
kalbim yüksek dağlarda
ölümün kıyısına geldim,
sonunda ben de tükendim.
geç olsa da bir şeyi fark ettim,
tek taraflı sevgi zormuş, öğrendim.
herşeyin sorumlusu benim aslında,
kendim başlattım bu yalan oyunu da.
yaram derin yakıyor içimi çok,
anladım ki bu derdin dermanı yok.
ne kadar tövbe etsem de boş,
bir kahve bir sigara hayat hoş.
derdime tek ortağım canım annem,
o da olmasa hiç yok çağrem.
içimi en çok yakan şey bu oodu,
o beni sevmedi, olan bana oldu.
kalbimi kırdı, tamiri yok bunun,
unutma;ben de bi Allah kuluyum…
Gittiğim yerlerde yoksun birtanem,
Taş yürekli misin, taş yürekli mi?…
Bir Mecnun misali yollara düştüm,
Taş yürekli misin, taş yürekli mi?…
Feryat etti gönlüm umursamadın,
Aktı göz yaşlarım duyumsamadın,
Kırıldı ümidim önemsemedin,
Taş yürekli misin, taş yüreli mi?…
Bahar geldi çiğdem gibi açmadın,
Aşk şarabı sundum sana içmedin,
Sevda otağıma niçin göçmedin?
Taş yürekli misin, taş yürekli mi?…
BİLİYORMUSUN BİLMİYORUM AMA
BEN SENİ SENSİZ SEVDİM,
BANA BAKARKEN GÖZLERİNLE ANLATMAYA ÇALIŞTIĞIN;
SEVGİSİZ SEVGİYİ GÖRMEYİ SEVDİM,
AMA NE ÇARE CANIMIN İÇİ SÖYLEYEMEDİM.
HANİ AN GELİRDE YERİNDE DURAMAZYA İNSAN,
ANSIZIN BENİ HATIRLAMANI SEVDİM
SANA BELLİ ETMESEMDE BİLDİĞİMİ,
BANA ZORLA GÜLÜMSEMENİ İZLEMEYİ,BEKLEMEYİ SEVDİM,
AMA NE ÇARE CANIMIN İÇİ SÖYLEYEMEDİM.
YAĞMUR YAĞARKEN BAZEN,GÖKYÜZÜNE BAKIP
BENİ DÜŞÜNDÜĞÜNÜ DÜŞÜNMEYİ SEVDİM
ACI VERSEDE BANA;SENİ ZORLAYIŞIM
BELKİ SEVERSİN DİYE UMUT ETMEYİ SEVDİM,
AMA SÖYLEYEMEDİM.
HANİ Bİ ANIMIZ VARDI SENİNLE SANA İLK CANIMIN İÇİ DEYİŞİM?
O AN SENİN HİÇ BİŞEYİN OLMADIĞIMI BİLE BİLE
BİGÜN GELİPTE HERŞEYİN OLABİLMEYİ SEVDİM
SEN GÖRMEZKEN İÇİMDEN AKAN GÖZYAŞLARI
BEN ONLARI SEN GÖRMEDEN SİLEBİLMEYİ SEVDİM,
AMA NE ÇARE CANIMIN İÇİ SÖYLEYEMEDİM.
GÜN GELİPTE BİTTİ YA AŞKIMIZ,
SENİN ONA ‘AŞKIMIZ’DEMEYECEĞİNİ BİLE BİLE
ALLAHA ELLERİMİ AÇIP DİYEBİLECEĞİNİ DİLEMEYİ SEVDİM
ASLINDA BEN SENİ DEĞİL,
HEP BENİ SEVEBİLME İHTİMALİNİ SEVDİM
AMA CANIMIN İÇİ SÖYLEYEMEDİM.
SENİN HABERİN OLMADAN BU ŞİİRİ YAZMAYI
HİÇ OKUYAMAYACAĞINI BİLE BİLE AĞLAMAYI
İÇİMDE BİTECEĞİNE HER AN BÜYÜYEN AŞKINI SEVDİM
EVET CANIMIN İÇİ;BEN SENİ SENSİZ SEVDİM,
AMA SANA SÖYLEYEMEDİM…..
Ne sende Ne de Bende
İkimizde de yok cesaret..
Yürüsek bilinmeyenlere
Kırılsa dillerdeki esaret..
Seni seviyorum demek mi ?
Yoksa oturup beklemek mi?
Bir ömür böyle geçer mi?
kalplerdeki sevgi dillerdeki kilitle..
Sen leyla ben mecnun değilim
Ama gerekirse bende dağları delerim..
Unutma isteklerine boyun eğecek kadar aciz,
Bir kalemde silecek kadar asiyim.
SİYAH KİRPİKLİ
Mektuplar yazardı
Karda açan çiçeği
Gelmeyen kelebeği
Şafağı sisli
Güneşe hasret
Geceleri anlatır
Yazar yazar yazardı
En sonunda
Hasretle diye biten
Bazende arasına
Tütün kokusu sinen
Gözyaşlarıyla inen
Siyah kirpikli
Mektuplar yazardı
Bitince
Dolar gözlerim
Çaresizlik takardı
Yüreğime kelepçesini
İçimde çığ kopardı.
Sırtlanmışken tüm sensizlikleri onca ağırlıyla
Belime batan sivri bir acısın şimdi
Al beni zindanının en karanlık köşesine
Usulca beklerim orda son nefesimi
Canım yansa da sesimi çıkartırsam namerdim
Hiç sayıyorum sana yazdığım şiirleri
Kendi kalemimi kendim kırıyorum
Ağırlaşan göz kapaklarımı
Bir daha hiç kaldırmamacasına kapatmak istiyorum
Ve seyretmek istiyorum yaşamdan sıyrılıp gidişimi
Dokunmasınlar ruhundan arınmış bedenime
Kalsın son dokunanın sen olduğunu bile bile
En tazeliğiyle en körpeliğiyle
Ben seni hayata direnerek besledim içimde
Sen ise adımı dilenerek yaşayacaksın tüm özlemlerin ile
Gidiyorum işte hadi ne duruyorsun sevinsene
Yokluğumun her gününe verilecek isminin baş harfleri
Bak yitip gittikten sonra bile hiçe sayılmıycak varlığın
Dillerde dolaşacak sayemde o eşsiz güzellikteki iki hecelik adın
Almaya gör bir kere sevdanın ahını
Taşımaya gör boynunda bir ücranın vebalini
O zaman tadarsın sende
Tüm gerçekliğiyle kimsesizliği
Bu gün acılar kuşanmış oturuyorsam karşında
Gözlerinin içine bakamıyorsam eskisi gibi umutla
Yırtılmış hırpalanmış sevdandandır
Bu gün her şeyi ve seni terk edebilirim ama unutma
Kendi gölgemden bile sakınıyorsam seni
Bana sırtını döndüğün o büyük şehrin
Issız sokaklarına sor sebebini . . .