özledim seni…
ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir.
beynimi uyuşturuyor özlemin…
çok sık birlikte olmasak bile
benimle olduğunu bilmenin
bunca zamandır içimi ısıttığını
yeni yeni anlıyorum
Yokluğun*
Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp
mütemadiyen bir boşluğa
Sabahları seni okşayarak başlamaları
aksamları her isi bir kenara koyup
seninle baş başa konuşmaları özlüyorum;
oynaşmalarımızı*
yürüyüşlerimizi*
sevimli haşarılığını*
çocuksu küskünlüğünü…
Nasılda serttin başkalarına karşı
beni savunurken;
ve ne kadar yumuşak
bir çift kısık gözle kendini
ellerimin okşayışına bırakırken
Gitmeni asla istemediğim halde
buna mecbur olduğunu görmek
ve sana bunları söylemeden
‘git artık’ demek
‘beni ne kadar çabuk unutursan* o kadar çabuk
kavuşacaksın mutluluğa’
demek sana nede zor
seni görmemek ve belki yıllar sonra
karsılaştığımızda
bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden…
yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek….

hüzünlere bulaşmıştı sevdam
bilinmeyen bir zamanda ama
unutulmayacak anlarda…
çırpındıkça yüreğim saplanıyordu benliğine
kayboluşumda gizleniyordu sensizlik
ağır ağır ve acımtrak tatlar bırakarak
yalnızlıkla dahi paylaşamadığım seni
sadece kamer ay ışında çıkartıyorum
sarıp sarmaladığım yüreğimden…
bazen evet bazende küflü hayallerimde
yaşıyorum sevda yanığı gözlerini…

bilmezdim sevgininde bi rengi oldugunu…

An olur, deli sevdamın suskunluğunu yüklenirim bir başıma.
An olur, buluşur yüreklerimiz en masum sevda yollarında.
Umut ki, bitivermiş daha yolun en başında…
Ne yolumdasın ne yolsun sen bana…
Bilmezdim ışıksız yollarda umuda kavuşmanın yorgunluğunu,
Bilmezdim, umudun bir rengininde siyah olduğunu.

Gece olur, en parlak yıldıza takılır dalar gözlerim…
Gece olur, aniden kayar gider yokluğuna yıldızım.
Gölgen ki, düşüvermiş kalbime..
Ne yakınsın ne uzaksın sen bana.
Bilmezdim hayalinin aynalarda da konuştuğunu…
Bilmezdim, gözlerinin gökyüzünde de durduğunu.

Gün olur, buz dağından kopan bir buz parçası kadar soğuk,
Gün olur, ısıtır evrenimi güneşimin içime çizdiği ufuk…
Sevgin ki, yakıvermiş ateşiyle,
Ne sıcaksın ne soğuksun sen bana..
Bilmezdim sevginin de ateşten bir gül olduğunu..
Bilmezdim, gökkuşağınında çiçek gibi solduğunu.

Mevsim olur, damarlarımda dolaşan kan cehennem sıcağında kavrulur.
Mevsim olur, yüreğimde kopan fırtınalar kızgın çöllere savrulur.
Şefkatin ki, sarıvermiş ruhumu…
Ne ellerindeyim ne ellerimdesin sen bana
Bilmezdim yağmurun suyuda hasretiyle kuruttuğunu,
Bilmezdim, çölde gezinen yaralı bir ceylanı yüreğinden vurduğunu…

Neşe olur kahkahalarla ağladığıma güler geçerim…
Neşe olur, mutluluğu martıların sesinden dinlerim.
Gülümseyiş ki, dönüvermiş hıçkırığa içimde…
Ne yalansın ne doğrusun sen bana…
Bilmezdim bir gülümseyişin kadehlerde gözyaşı sunduğunu.
Bilmezdim, dudaklar gülümserken yüreğe kan dolduğunu.

Son olur, ayrılık heceleri bir bir kıyıya vurur…
Son olur, sözler biter şiirler nağme nağme konuşur.
Adın ki şiir oluvermiş dudaklarımda,
Ne aşkımsın ne canımsın sen bana.
Bilmezdim her aldığım nefeste ölümü soluduğumu,
Bilmezdim, canımsın dediğim minik kuşumun kafesinden kanatsız uçtuğunu…

Her akşam,
Yaslayacağım başımı penceremin camına
Hüzün gölgelenecek gözlerimde
Karanlığın soğuğunu hissedeceğim, tenim ürpererek …
Yalnızlığımı yüreğimde acıtacağım,

Bakacağım evlere,
Camlara tek tük düşen ışıklara! .
Yaşamlar düşleyeceğim hayallerimi avutan
Yollar belki ıssız olacak baktığım o saatlerde…
Bir sokak kedisinin,
çöpleri karıştırırken ürkek haline takılacağım..
Sonbahar rüzgârlarının ıslığı dolanacak odamda
Savrulacak yüreğim kuru yapraklar gibi..

Ya da kış olacak kim bilir! ..
Omuzlarıma vuracak..
Cama yasladığım yanağımda donacak gözyaşlarım.
Buğulanacak cam nefesimde..
Bir yıldız çizeceğim elimle öylesine..
Seni Seviyorum ‘diyeceğim fısıldayarak..

Nerdesin? ..
Ne yapıyorsun? ! ..

Avuçlarında tuttuğun, bir adet çakıl taşı,
Sahilde misin? ! ..
Yoksa uzayıp giden yollarda mı? .
Karanlık mı geceler? ! ..

Gecelerde sen,
Gecelerde ben,

Saatler kaçı vuracak bilmiyorum..
Bildiğim, saatler seni vuracak.
Sen olacaksın saniyeler de,dakikalar da..
Hep kanayacağım hasretinle..
ve hep ağlayacağım…

Aynı şehirde olacağım!
Senin soluduğun havayı soluyacağım,
Belki beş dakika arayla, aynı yollardan geçeceğiz.
Senin baktığın,
Senin dokunduğun her şeye bakarak, dokunarak…
Uzansan nefesimi hissedeceğin kadar yakın olacağım..

Bensiz!
Sessizce gecelere ağlayacaksın..
Şarkılarımız da dokunuşlarımız kalacak..
Özlemek bir çığ gibi büyüyecek
Öfkeyle her şeyi kırmak isteyeceksin! ..
Çıkıp saatlerce koşmak nefes nefese,kan ter içinde

Aynı şehirde,
Ayrı evlerde,
Ayrı odalarda..

Beyaz bir kağıda bir kaleme düşecek gölgelerimiz.
Yazacağız sayfalar dolusu
Ağırlığınca uykusuzluğa gem vuran saatlerde
Düşüncelerimizi en sığ köşesinden çıkarıp
Gözyaşlarımız da boğacağız kelimeleri
İsyanlarımın sisli sokaklarında dolanacağım arsızca
Beyaz bir gül tutacağım doğan şafağa
Bir buse vereceğim dikenlere inat!
Kan çanağı gözlerime umutları yerleştirip
Seni saklayacağım! .
Son nefes gibi! .

TOMRİS METEOĞLU

bilir misin bu sevdaya neler verdim
bilir misin ki ben bu aşk için ne feryatlar ettim
sen bilir misin ki bu sevgi için senden fazla çaba sarf ettiğimi,
sen bilmezsin…
bilemezsin benim neler çektiğimi
çünkü sen yalan sevdalarla dolu
o yüzünün ardında yalancı bir sahtekar olduğunu
bilir misin ki sen sevdaların ne olduğunu
yaraladın beni yüreğimden
kalbimden vurdun bir zamanlar
yazık nasıl da aldanmışım o yüzüne
o yalan aşkına kanmaya değmez
yalanlarınla bir ömür geçmez
bu sevda böyle yürümez
bilir misin seni ilk gördüğümde ne hissettiğimi
sen bilir misin ki aşıkların ne çektiğini
bilmezsin… bilemezsin…
lanet ediyorum seni gördüğüm güne
artık usandım bu acı dolu sevdalardan
kelepçe vuruyorum artık kalbime
bir daha senin gibi birisini sevmesin diye…!!!

gözlerin gözlerimi esir aldı,
yine seni sensiz yaşadığım bu günlerde.
üşüyor bedenim,sızlıyor yüreğim,titriyor ellerim
neden ! neden ! neden !

soruyorum kendime bu soruyu yüzlerce binlerce
ama ne bir cevap bulabliyorum nede bir yol
sisli pusulu bugulu yollarda…..

Gözlerimi gözlerinden kaçırdıgım an
Kayboluyorum bu hasret kokan hayatta
Sensiz kimsesiz çaresiz sokaklar sen kokuyor
Ne yana baksam sen,ne yapsam sen…
eyy allahım ne bu yaşadıklarım
bir rüyamı hayalmi düş mü kabus mu
ya al yada dar ağıcında mahkum et beni….

Tek Sucum deli gibi sevmek
cezam ise dar ağacına asılmaktı
Sensiz kaldıgım günlerde
Sisli bir dar ağacı altı,beyaz kefen vede Ben…
İşte o an gelmiş,kapımı çalmıştı
Henüz sana sarılmadan elini tutmadan gözüne bakmadan
gidiyordum buralardan
Tam gidiyordum ki
Arkamdan bir el uzandı omuzuma gitme dur diye ağlamaklı bir ses
Arkamı döndüm birde ne göreyim allahım
Herşeyimi uğruna yerlere serdiğim sevdiğim o insandı
Herşeyimle seninim gitme diye haykırıyordu arkamdan
Ama bu ne beni geri döndürebilirdi o ortamdan nede kurtarabilirdi
Ve bir tekme geliyordu ağagımın altındaki sandalyeye
Ve son nefesti o an……….
Bir çığlıkla uyandık o gece yataktan
Bir el sarıldı bedenime
Ve yine o kişi
Ben gitti derken o hep yanımdaymış meğer

yemin albayrak

Şeklini ay ve yıldızdan
Rengini kanımızdan
Şevkini ulusumuzdan
varlığını canımızdan aldın
Senin için can vermeyene
Senin için kan dökmeyene yaşamak haram olsun
Varlığını ilelebet yaşatmak en kutsal görevim,
Seni ilelebet dalgalandırak namus borcumdur ödeyeceğim..
Ne Mutu Türküm DİYENE!!!

HER ŞEY VATAN İÇİN!
Ulusumuz için başka bir türküye yok yurttaşlarım.BAYRAĞIMIZA VE VATANIMIZA sahip çıkalım.

Ağlama ANAM dönerim birgün

Rüyamda gördüm anne kucağı
Uyandım baktım asker ocağı
Felek vurdu kalbimde bıçağı
Ağlama anam dönerim bir gün

Ben asker oldum olalı 378 günüm doldu
Mısralarımı yazarken gözlerim doldu
Söyleyin anama ağlamasın
Yıkasın gömnleğimi dolabıma assın
Beni hatırladıkça resmime baksın
Ağlama anam dönerim birgün

Diyarbakır’ın içinde bir küçük çarşı
Hasretim artıyor anama karşı
Babama kardeşime sevgilime karşı
Ağlama anam dönerim birgün

Gönderen: uğur kılıç… Diyarbakır/ergani

Ankara yolunda ben (Asker şiiri)

Beni bilmem iki günde özlediniz mi

Belki bir daha gelirse diye gözlediniz mi

Altı ay sonra ankara yolunda ben varım

Unutulmuyor mazi ve anılar

Unutulmuyor çekilen acı ve sancılar

Askerde canciğer oluyor yabancılar

Altı ay sonra ankara yolunda ben varım

(Serdar Sayıl-1983)

Asker

Gecelerine sis düşmüş asker!
Gündüzleri kan kokan asker!
Uykusuz kirpiklerin donmuş,
Siperine ateş düşmüş asker!
Sevdiğin seni ister,
Düşmanın seni ister.
Geceler pusu kurmuş,
Yalnızlığın yarenlik ister.

28 Aralık 1998 Gazimagosa/Kıbrıs

Cihan Başak