Bir İlkbahar Şiirine Başlangıç

Hava ne kadar güzel öğretmenim
Yollar ağaçlar kuşlar ne kadar güzel
Yeryüzü pırıl pırıl öğretmenim
Gizlisi saklısı kalmamış dünyanın
Nesi var nesi yoksa dökmüş ortaya
Bütün bitkiler, bütün hayvanlar, bütün taşlar
Sürüngenler, konglomeralar, serhaslar
Hepsi hepsi ortada öğretmenim.
Ne olur biz de gidelim
Burda kalsın kitaplar
Burda kalsın iğneli karafatmalar
Kollarından bacaklarından gerilmiş kurbağalar
Burda kalsın hepsi
Bomboş kalsın hepsi
Bomboş kalsın evler okullar
Hapishaneler, hastaneler…
Öğretmenim, sevgili öğretmenim
Sırtımıza alırız hastaları
Kim bilir ne özlemişlerdir kırları…
Ya mahpuslar.
Ne sevinirler kimbilir
Sarılıp sarılıp öperler adamı.

Melih Cevdet ANDAY

BAHAR

sabah erken saatinde,
sessiz sokaklarda,
esiyor serin rüzgar
ağaçların dalları dans eder gibi
sağa sola sallanıyor.
sararmış yaprakları yerlerde
üşümüş gibi yatıyor.
ağaçlar çırıl çıplak titriyor…
kuşlar gök yüzünde telaş halinde..
göçmek üzere hazırlanıyorlar,
gökyüzünde de hüzünlü duruyor.
kara bulutlar güneşin yüzünü örtüyor,
geldi sonbahar geldi…

Al Benekli Anılar

Uzanıp ısırıyorum elma kokulu
Mayhoş dişlerini kızın

Uyumlu türküsü o anda
Bozuluyor ağaçkakanın
Bir dal düşüyor başıma

II
Seriyorum yere kollarını
Başının altında
Göğsü nakışlı güz ayları
Sökülüyor dikiş yerinden
Gizli bir ibrişim
Turuncu rengiyle sarıyor ortalığı
Gül ve lale kokusu

Bir kuşun taçyaprağına
Sokulup uyuyorum

III
Anı gibi geçip gidiyor
Yürüyüşünde güz dalgınlığı
Gülüşü kaymağı balı
Süzülüp akıyor yollara

Ben düşlerimi topluyorum
Gidiyor o döküle saçıl

AĞAÇTIR DEYİPGEÇME…

Şu dünyada dikili bir ağacın olsun gel
Ağaçla bütünleşen toprak şanslı ve güzel.

Estikçe,salladıkıça yaprağı çoşar rüzgâr
Sanki seslerden sarhoş olmuş büyük bestekâr…

O yapraklardan çıkar o en güzel besteler
Makamlar binbir çeşit,ne usûller var neler?

Kuşlar o şarkılarla hep aşkı fısıldaşır
Kelebekler çiçekten çiçeğe sevgi taşır.

Yaptı da o ağaçtan NUH NEBİ gemisini
Kurtararak yarattı ‘Tufan Efsanesi’ni.

Emirnâmesinde der KANUNİ:’Keserim baş
Kim ki bir ağaç kese,ola o ağaç da yaş…’

Ormanı NERON gibi yakıp bakmak ne demek?
Ömründe kalsa son gün olsun iş ağaç dikmek.

Öneriyor bak bunu Yüce PEYGAMBER’imiz
Ağaç dikmekle olur CENNET ‘te de yerimiz.

Küçümseme ağacı olsa da dünya malın
Ağaç ile yapılır t a b u t u n ve de s a l ı n…

Alper Kürük

AĞAÇTIM BİR ZAMANLAR…

Ağaçtım Bir Zamanlar…
Yapraklar ve çiçekler verdim dal dal
Dallarımda meyvalar verdim bal bal…
Sevgililer suda gezinsin diye
Sert göğsümden onlara verdim sandal.

Gölge verdim altımda oturacak,
Dalımda kuruldu ipten salıncak,
Çizilen kâlple aşk bilinsin diye
Gövdem,bağrım oyuldu bıçak bıçak…

Kuşlar dallarımda flört ettiler
Yuva kurup yavrular büyüttüler,
Gözle görüp içine sinsin diye
Yuvadan uçurmadan eğittiler…

İhtiyarlık şimdi beni de buldu
Yaprağım,çiçeğim,kuşlar kayboldu…
Kuru boş yer işgâl etmesin diye
Gövdem parça parça yakacak oldu…

Alper Kürük

AĞAÇ SEVGİSİ

Kucak açarsın herkese
Bu dost, şu düşman demeden
İyilik yaparsın herkese
Bir karşılık beklemeden.

Güzel yurdumun süsüsün
Bulutlara dal uzatan
Kuru, yeşil örtüsüsün
Gölge veren, dal uzatan,

Ne kadar çok çeşidin var
Elma, armut, meşe, kavak
Tatsız geçer sensiz bahar
Sensiz toprak olur kurak.

M. Necati ÖNGAY

AĞAÇ DİYOR Kİ

Ben küçücük bir ağacı
Yurdumun bir bahçesinde
Topraklar tüterken gölgem
Dallar da çiçeklensin de.

Her şeyimle yararlıyım,
İnsanoğluna dünyada,
Çiçeğim, yaprağım, gölgem
İri dallı zerdalimle.

Kuşlar mutlu şarkısını
Hep dalımda söylerler,
Şen arılar vızır vızır,
Kokuma koşup gelirler.

Sakın sakın dalımızı,
Çocuklar çekip kırmayın.
Çakınızla gövdemizde
Derin yaralar açmayın.

Halim YAĞCIOĞLU