yolcusuyum kalbinin

Gözlerimki sana yoldu (yolcu)
İnceden inceye giden kalbe
En derin uçurumlar gibi
Yarlar açtın gönlümde
Büyük kalyonlar ve
Ipıssız koylar açtılar
En derin yaralarla
Bir ırmak olup akmalıydın
Ordan sen
Ve anlamalıydın
Devinimsiz görünen ben
Çaresiz divaneyim aşkına
Sana ulaştıkça daha da
Uzaklaşıyordun ışık gibi benden
Yutmalıydın beni bir kara delik gibi
İçine aldıkça beni

yokyok

yalnız kalınca karanlıgamı sıgınırsın
güneş batsın aymı çıksın
karanlık için zamanlamı yarışırsın
derdini gece kuşlarına aya yıldızlaramı
anlatırsın böyle giderse sen hep ağlarsın
üzülme bir sen değilsin bu dünyada yalnız
kalmış karanlık günleri ni saymış
gel takıl bendesin biraz yalnızlık
biraz karanlık birazda acı ikram edebilirim sana
eğer alışmamışsan buna
yok almayayım bunlar fazla dersen bana
izin ver ben takılayım sana
senin ihtiyacın olmasada
belki benim ihtiyacım vardır
bekle dur biraz dinle ne olur anlasana…!

yok olan biri

Yok olan biri…

Senin bilmedigin, gönül yarasi olan,
Senin görmedigin, sana asik olan bir kalp var…

Senin icin aglayan, yasli gözleri olan,
Senin icin yok olan biri var…

Sen sevmesende, O seviyor.
Sen bilmesende, O sana tapiyor…

Onun ömrü acmadan solan, gül gibi soluyor.
O yanlizca seni seviyor…

Senin icin yok olan biri var, sen tanimasanda O seni taniyor,
Ona sarilmasanda, O hatiralarina sariliyor.

O ömrünü sana adamis. sana kavusmak icin yasiyor,
Senin icin yok olan biri varken, yok oluyor…

hikmet sarı erzurum karaçoban

ÜMİTSİZ AŞK ANLAMSIZ KALIYOR

Ümit ver seveyim seni yıllarca,
Ümitsiz aşkın anlamı olmaz.

Sen bir çiçeksin,
Ben kuru bir dal.
Çiçeksiz dalların anlamı olmaz.

En gerçek bir aşka uzat kolunu,
Allah bile sever,seven kulunu.

Boş yere bekletme beni,
Bekleyenin yolu,yolcusuz yolların anlamı olmaz..!

yitik kalbimsin sen

Yitik kalbimin gözyaşısın sen,
hiç kimsenin görmediği,
öylesine özleniyorsun ki
adı konulmamış acılar içinde,
damla damla yüreğime dökülen…
Yitik kalbimin isyanısın sen,
hiç kimsenin duymadığı,
öylesine nefret ediyorum ki;
bilinmeyen vurgunlar içinde,
çığlıklarda sessiz kalan…
Yitik kalbimin şarkısısın sen;
hiç kimsenin duymadığı,
öylesine hasret kalıyorum ki;
inceden inceden besteliyorum seni,
sadece ben söylüyorum.
Yitik kalbimsin sen;
Sende unuttuğum…

Yine sensizim bu gece

Yine sensizim bu gece gönlümün Sultani,
yine seniz aci cekiyorum derdimin dermani.
Ellerin isitirdi kalbimi,
nefesin costururdu icimi.
Ama nerde? Simdi yoksun!…
Bensiz oralarda üsüyormusun?
Yada mutlumusun?
Aklina ben gelince,deli gibi gülüp geciyormusun?
Sen yoksun,yalnizim!….
Ama bana ne lazimsin….
Nede cok isterdim sana simdi Askim demeyi,
göze alip,yemin ettim seni bir ömür boyu sevmeyi….
Geceleri dalga olup vuruyorum sahillere,
senin icin bu canimi veririm,hemde seve seve!
Her gece sensizim gönlümün sultani,
her gece seni bekleyecegim derdimin dermani….

yine aşk

geldin
tanımladın beni
doğurdun
yepyeni sabahlarla uyandırdın
yeni bir dünyaya hazırladın yurdumu
engin sulara çektin
çektin küreklerimi
çiğdemler papatyalar nergislerle geldin
yeni bir sokağın ilk başlangıcıydı
harabeler kuyular savaşlardan arta kalan
yaşayan bir bedendim
yaralı günlerin ortasında bulup getirdin
beni sana

apayrı geldin
tanımsız
vahyim oldun
sabahlara çektin
sabah kıldın
yağmaladın geçmişi ve geleceği

ayı ayla
güneşi güneşle
sonsuzluğunda tanıştırdın

geldin
bir kuş yağmurunda
söğütlerin rüzgârlara tutunduğu bir akşamdı
kapandı kapılar pencereler çekti örtülerini
çözdü
kör
sağır
dilsiz ömür
buzlarını

yeniden yüründü çıkılıp yollarda
yeniden mayalandı aşk
duydu ışıltını damarında hayat
tuzunu yaladı günler geceler varlığının
sildi ellerin gözlerimden yokluğunu sensizliğin
araladın beni
bir saltanata getirdin

önce yabancım
tanışıklığım
yerleşiğim
sonra yoldaşım
sırdaşım
aşım

bir melek gibi büyüsünde yaşadığımca
tahtım
kâinatım oldun

… … …
Abdulrızak Kılıç
suskun sevda

Yiğidim 2

Şair Abdurrahim KARAKOÇun Mihribanım şiirine naziredir.

—YİĞİDİM 2 —

Unutmak kolay olsaydı Unuturdum çoktan seni
Oğlum kızım olsa bile Avutur muydum kendimi
Ben dalımda kalırım hep Bu beden eriyene dek
Unutturmaz hiçbir sebep Unutamadım yiğidim!
* *
Yıllar sinemde yaşlandı Anılar bir bir canlandı
Deli gönül uslanmadı Unutamadım yiğidim
Düşünürüm gündüz gece Aklımı almış üç hece
Hele Karakoç dedikçe Unutamadım yiğidim!
* *
Geçen yıllar sevgi seli Gönül bu aşkın esiri
Bilmem nasıl sabretmeli Unutamadım yiğidim
Düzen kurulur sevgide Filizler açar yenide
İstersen bana deli de Unutamadım yiğidim
Unutamadım…!

M. Levent ÖZGEÇ
13 Haziran 2001
‘Mısralar da Ağlar Kitabından’

yaşıyorum yalansız

yaşıyorum yalansız
sevgi buysa
kalbimi al
gerçek sevgi orada saklı

yaşıyorum yalansız
mutluluk buysa gözlerime bak
sana bir ömür sadık kalır

yaşıyorum yalansız
hayat doğruysa sözleri mi dinle
seni seviyorum…….

YAZDIM

Bir kağıt aldım bir kalem aldım
Başladım yazmaya
Yazdıkça yazdım,yazdıkça yazdım
Seni sevdiğimi tekrar anladım

Kalemim kağı da her değişin de
Senden bir parça ekledi yüreğime
Her bir harf seni,her bir kelime beni
Herbir yazılan cümle de benim sana olan sevgimi anlattı..

Kalemim yazmaya yetmedi,
Gözyaşlarımla devam ettim
Kağıdım tükendi
Yüreğimi serdim

Yazdıkça senden bazı şeyler çıktı karşıma
Unutulmaya yüz tutmuş anılar geldi aklıma
Düşündükçe anıları oturup ağladım hıçkıra hıçkıra
Yine de vazgeçmedim devam ettim yazmaya

Sana yazdığım ilk şiiride koydum kağıdın en sağına Çektiğimiz acıları attım kağıdın dışına
İstedim sadece mutluluk olsun
Hüzünler bu sayfadan bu seferlik uzak olsun

Yazdıkça yazdım BİR ROMAN GİBİ……