e y l ü l …
eylül vurmasın yüzüne
bıçak yaprakları degmesin tenine
yükselmesin ay,batmasın güneş
uzak dursun dokunmasın gözlerine
köşeleri yanmış mektuplarımın
dalları tutuşmuş ağaç sayfalarımın
yağmurlu kaldırımlarında yaşlı bakışlarımın
plak seslerine karışan adımları hiç susmasın
hayalleri can çekişiyor gecenin
nemli duvarlara boyanıyor,yetmiyor
damla damla akıyor beyoğlu sokaklarına
vuruyor kendini,sonu meçhul limanlara
yılıkan her şehir benim
talan olmuş umutlarıyla
birikir avuçlarıma
son kez istiyorum
bir şarap damıt ruhuma…
ince armonilerin arasında
hüzün sızıyor şarkılarıma
kayıp notalarımın arasında
vakitsiz bir ışık var koynumda
gece çıglık çıglıga bagırıyor
gözlerinde melankolik travmaları
melodisel şarkılarında nefesin
rüyalarında eski aşk fotoğrafları
hepsi eylül akşamlrında saklı…
ne desem yetmez ki sözüm
ardında bıraktıgın koca hüzün
ne söylesem boş,kayıp benim özüm
nereye bakayım her yer eylül,göremez gözüm…
FERHAT BİÇER…